إشιά دریکن در سال 1830 در تهران متولد شد و در سال 1907 در همان شهر درگذشت. او از سادات پاریزی، یکwell-known در میان اشرافیهای فارسی بود، اما از نژات متمیزتر باقیماند. تحصیلاتش به خوبی انجام نشده و او بیشتر بر پایه تجربههای زندگی و آفیکاسیونهای مختلفی که در آن زمان رواج بود، به نویسندگی و شعر پرداخته است.
در سالهای اولیه حیات او، دریکن به عنوان یک مجرد و محبوب بانو شناخت?
? میشد. او به شدت به مطالعه ادبیات و فلسفه مکتوب بود و آثار زی?
?دی از این نوع را دربر میگرفت. یکی از آثار مهمش، «لیالی» است که به عنوان اولین رمان فارسی به حساب میرود و برای اولیڈیکسیونی در بین نویسندگان فارسی شناخت?
? میشود.
بعد از آن، او با انتشار «حجاب» در سال 1880، به ?
?ک وقفه عظیم در زندگی ادبیات فارسی رسیدی. این اثر یک ابروز در مورد مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه بود که شامل نقدشґریهای اجتماعی و انتقاد ازهای موجود بود. دریکن همچنین به نویسندگی تعد?
?دی از مقالات در مجلات مختلفی در ایران و خارج کشور پرداخته است، که meisten از آنها در زمینه فی?
?سو??ی و اجتماعی منتشر شدهاند.
در سالهای اخیر حیات او، دریکن به عنوان یک فی?
?سو?? و اندیشمند شناخت?
? میشد و آثارش در بین روشنفکران و دانشجویان به شدت مورد تحسین قرار میگرفت. او همچنین به عنوان ?
?ک وکی?
? برای رفع برابری اجتماعی و سیاسی زنان و فرودستاییها تلاش کرد.
این بانوی ادیب، نه تنها به عنوان یک نویسنده و فی?
?سو?? ممتاز، بلکه به عنوان یک قیام در جهان ادب فارسی شناخت?
? میشود. آثارش همچنان تأثیر عمیقی بر اندیشمندان و علاقهمندان به ادبیات و فلسفه دارد.
